Het gesprek van de dag….……het gesprek van de dag……….het gesprek van de dag…..
……Heb je het gehoord? ‘De commissie Groen en Water heeft de handdoek in de ring gegooid. Waaaat, echt waar? Je meent ‘t. Jazeker, ze zijn het zat. Ze worden actief en creatief tegengewerkt, er wordt niet gecommuniceerd en er wordt gepest. Niet alleen vandaag of gisteren, maar al de hele tijd dat ze bezig zijn. Het bestuur balanceert tussen willen, kunnen en durven.
Nou dat is toch logisch; er is een ploeg mannen die al jarenlang heel veel doet op de tuin. Dan komt er een nieuwe ploeg die even komt vertellen wat er moet gebeuren. Iedereen begrijpt toch dat dat heel moeilijk te accepteren is. Er is altijd veel verzet tegen vernieuwing. Dat hoort erbij. Die nieuwe ploeg moet daar rekening mee houden. En het is laf om de boel erbij neer te gooien.
Nee hoor, het is begrijpelijk. De knuppel moet in het hoenderhok. Die oude kliek wordt al jaren de hand boven het hoofd gehouden. Zo’n nieuwe ploeg heeft de handen vol en moet ook nog omgaan met alle weerstand en verzet en een bestuur dat iedereen te vriend wil houden.
Al jaren wordt beweerd dat er geen mensen te vinden zijn die actief op de vereniging willen zijn.
Er wordt niet bijverteld dat nieuwe mensen dan wel moeten doen wat de oude groep wil. Als ze het anders willen, worden ze tegengewerkt en afgeserveerd. Keer op keer en dan ook nog op een hele grove manier. Er wordt gezaagd aan tafelpoten, er wordt gescholden of gedreigd, afspraken worden niet nagekomen of er wordt ronduit geweigerd mee te werken. En vertel nou niet dat het altijd aan die nieuwe mensen ligt, want er zijn heel veel voorbeelden van goede, welwillende mensen die hun tanden al hebben stukgebeten.
Jij begrijpt er niets van. Onze vereniging bestaat al jaren. Het is altijd goed gegaan, want de vereniging draait op een vaste groep mensen. We kunnen niet zonder hun inzet.
En natuurlijk moet er rekening gehouden worden met deze mensen. Dat kan gewoon niet anders. Die mensen hebben zich jaren uit de naad gewerkt, weten van de hoed en de rand en verdienen ons respect.
Oh ja, natuurlijk, maar zij zorgen ook heel goed voor zichzelf, hoor!
Binnen de groep zijn de regels van de vereniging buigzamer dan daarbuiten.
Als daar iets van wordt gezegd is de reactie ‘We doen toch wat we willen’.
Niet iedereen over een kam scheren, graag. Dat is niet terecht. Het zijn mensen die ter goeder trouw zijn en echt hun best doen. Hun positie, taak en status in onze vereniging zijn heel belangrijk voor ze. Het bestuur komt en gaat in een steeds wisselende samenstelling, maar deze mensen vormen de vaste kern waar het om gaat. Daar moeten we het van hebben.
Hoor je wel wat je zegt? Wie is nou eigenlijk de baas op onze vereniging. We zijn een vereniging, Daar zijn de leden de baas. Het is de taak van het bestuur te besturen, niet van de commissies. De commissies moeten uitvoeren wat het bestuur voor ogen staat.
Ach, allemaal geklets. Er wordt ongelooflijk veel bedacht, ontwikkeld, gepland en besproken. Maar gewoon, de dagelijkse praktijk, dat is waar het om draait. En dat is steeds zijn gangetje gegaan en dat zal in de toekomst zonder twijfel ook zo blijven. Er is bij een groot deel van de tuinders helemaal geen behoefte aan allerlei nieuwigheden en veranderingen.
De tijden veranderen. Er komen andere mensen op de tuin. Er zijn politieke, economische en gemeentelijke ontwikkelingen waarop ons complex kan en moet inspelen. De vereniging is geen eiland waar alles eeuwig blijft zoals het is. Waarom is er geen ruimte voor vernieuwing en verandering. Dan kun je toch verwachten dat er conflicten ontstaan! In de nieuwsbrief wordt ons gevraagd geduld te hebben. En dan staat er niets over dit -toch wel belangrijke conflict- op de agenda van de algemene ledenvergadering.
Maak je niet zo druk. We gaan op deze tuin al jaren zo met elkaar om en daar is niets mis mee. Geniet van je tuin en laat het allemaal van je afglijden. Dat lijkt me het beste.
Als je niets doet, gaan de zon en de maan morgen gewoon weer op…
Bezorgde tuinders
|